Η λέξη αρμονία, εκ του ρήματος «αρμόζω» ή «άρω» (βάση και της λέξεως «Αρετή») σημαίνει αρμογή, μουσική συμφωνία, συνομολογία, συναρμογή, σύνδεσμος και, κατ’ επέκτασιν, η εναρμόνιση των πραγμάτων.
Ως μουσικός όρος, σημαίνει μέθοδος κατασκευής μουσικών κλιμάκων, δια της συναρμογής μουσικών διαστημάτων. Κατ’ επέκταση ο όρος αρμονία σημαίνει «μουσική κλίμακα». Ταυτόσημοι όροι είναι ο τόνος και τρόπος. Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν κατονομάσει και κατατάξει τις κλίμακές τους δίνοντάς τους ονομασίες που δηλώνουν φυλετική ή εθνική καταγωγή.
Στη νεότερη μουσική ορολογία η λέξη αρμονία χαρακτηρίζει γενικά το σύνολο των κανόνων που διέπουν το ταυτόχρονο άκουσμα δύο ή περισσότερων φθόγγων, τη συνήχηση.
Ως ιδιαίτερο μάθημα στην εκπαίδευση των μουσικών και των συνθετών μελετά λοιπόν τη σύνθεση και τη σύνδεση συγχορδιών. Αν και η κλασική αρμονία έχει ξεπεραστεί ως τεχνική και τεχνοτροπία σύνθεσης, η γνώση της είναι ακόμα χρήσιμη για την ανάλυση των έργων της κλασικής και της ρομαντικής περιόδου.
Πηγή: Bικιπαίδεια
Για την απόκτηση Πτυχίου είναι υποχρεωτική η παρακολούθηση των εξής μαθημάτων